Aan de kust van MalabarDe Aarde en haar Volken, 1909

Sommige kasten, het grootste aantal, zijn eigen aan het geheele schiereiland, dikwijls onder verschillende namen naar de taal, die ze spreken; andere behooren bij een bepaalde streek en worden alleen daar aangetroffen. De kust van Malabar is een der gebieden, die over een kleine oppervlakte de meeste kasten herbergen van die, welke in het land voorkomen. Wij zullen ze nu en dan ontmoeten, de Vanyens, die olie bereiden en verkoopen; de Maléens, die de trom bespelen en hun haren laten groeien, terwijl ze ook jongleurs zijn; de Tyens, die Tiven door de Europeanen worden genoemd, die toddy bereiden, de huizen dekken met palmbladeren en enkele andere werkzaamheden verrichten; de Tsjaliens, die weven; de Sjetty, die platte koekjes bakken ten gebruike bij de curry, waarmee de rijst wordt gekruid en die het lekkerste eten is voor den inboorling; de Maréens, die de trommels fabriceeren, en de Ceyons, die aardewerk [80]maken. Door deze eenvoudige optelling van slechts enkele der kasten uit het land kan men wel bemerken, hoe talrijk zij zijn.